beyaz bi kağıdı, ucu yeni açılmış bi kalemi bile hak etmediğini düşündüğü,
üç dakikada yaptığını, üç günde aklının almadığı,
yorganı onu sarıp yok etsin istediği,
terliklerinin birer kara deliğe dönüşüp sonsuz bi boşluğa adım atmak istediği zamanlar vardır.
bu kadar bulanıkken zihni, kendi midesi bile bulanırken kendinden,
özünde bile iyi bi çocuk değilken,
mutlak bi sevgiye ihtiyaç duyar.
çünkü insanın kendini bile sevmediği zamanları vardır.
kendini sevmediği zamanlarında insan, başkalarının kendini sevme ihtimalini düşünmez bile,
çevresindeki tüm bu sevmeleri sahtelikle suçlar.
zaten 'suçlamak' kendi üzerinde edindiği tecrübeler sonucu en iyi yaptığı şey halini almıştır.
/iyi yaptığını sanmak/
iyi yazdığını sanan dingillerle dolu dünya, der.
başta kendine kızar ve kapatır defteri.
tırnaklarını yiyen bi kızdan kime ne.
